Benefits

Sa bawat ikot natin sa mga blog lagi tayong may napupuntahang ibang blog din, konek-konek tayo eh,kahapon matapos kong mag busy-busyhan sa trabaho, nag blog hop na agad ako, (oo preho lang tayo kasama sa trabaho ang pag ba blog) hanggang sa napadpad ako sa blog na ito tonyontobacco sa blog name palang may idea na kayo kong anong na pag uusapan don, but its better kong basahin mo ang mga post niya it might help you,it gives you some tips how to quit smoking at mga epekto nito.maraming tayong mapupulot dito sa Blog ni tonyontobacco . itoy para sa mga Sunog baga boys and girls.. :)... kaya na expired este! na inspired ako tuloy na mag blog about sa mga benepisyo na nakuha ko sa pag tigil ng bisyo na to.

I my self was a chain smoker, i started poppin that smoke during my Junior days in High School. imagine half of my age! din yun malaking pera na sana yun, I already blog about it last year,on how did i stop it, sa kalokohang pag susulat nga lang, (di ako rayter eh) but in a way na totoo dahil personal experience ko yun, iyun yong mga unang hakbang na ginagawa ko talaga.

Im not trying to encourage everybody else here to quit smoking..how could i? if my father,my brother and my relatives still hook up on those smoking vices?

Para sa akin kailangan lagi ay self discepline and determination para maiwasan, i know im still in the long run ,but i am determined not to go back to those nonsense self lung pollution. ano raw?? hehehe..

Now i just want to share the benefits of it......

1.Lets start with the money , Nuon my cash advance is 100$ (pede kaming kumuha ng CA 200$ w/ the permission sa aming manager fyi lang yun hehehe) and my maximum consumption of cigarettes for one month is 40$ thats 8 box/rem, my lowest is 30$. 6 box/rem for 5$ each rem, ganun ako ka sugapa!. the rest of the money is for my personal epeks hahaha.Ngayon 50$ na lang ang cash advance ko lahat yun para sa personal epeks na lang,kasama na dun ang phone cards ,So ang 40$ ko nuon na pang yusi ngayon it goes straight to the bank (ni misis hehe). my witness is my Payslip :).see how big the money that i save?

2. Nuon lakad lang ako ng 20 meters or more mejo hingal na ako habul hininga na, Ngayon i can run 1 mile straight in slow phase lang. ala forrest gump lang... run bomzz runnn... niyayaya..

3.Nuon pag nagbasketball kami ng Tropa (astigpinoy) ilang balik lang ako sa court, kamay nasa tuhod na,lawit na dila ko habul hininga pa .parang edsa nuon tama na! sobra! na palitan! na ako sa court sabay time out,Ngayon i can play 4 straight games with 21 game set mga US Army pa kalaro namin niyan ha.sempre may hingal din yun,kayo naman si Aydol M. Jordan nga hiningal din lawit pa dila nun heheh.at least kaya ko nang mag babad sa court tumataas na ang range ng stamina ko,wheww!my witness Astig Ching and Dodong Len.

4.Nuon kahit mag lagay pa ako ng pabango, ang labas ko pa rin amoy imburnal (OO! amoy imburnal ang taong nag yuyusi maniwala ka walang Himala!lols), dumidikit pa rin sa mga damit, at ang daliri kong pang ipit sa yusi amoy ebak lagi!, kahit mag alcohol at ilang hand hanitizer pa gamitin ko amoy ebak pa rin at yellowish pa!.Ngayon kahit di ako maligo i will not worry na mabaho ako o ang damit ko at walang pang decease nabuo dahil hindi sa pag ligo ng isang araw hehehe .ok lang kahit amoy higaan hahaha..at least di amoy imburnal! lols. at ang daliri ko (hintuturo lang) wala na ang masangsang na amoy na yun, at masaya na si Kulangot ng ilong ko di na siya mababahuan sa tuwing kinukulangot ko siya. hehehe.

5.The benefits will continue to improve your health and quality of life for years .and it makes your family proud and happy. lalo na ang Luvs ko at Chikitings ko. and of course mga kaibigan ko rin. i am proud enough of my self, i never thought na makakaya ko yun...(hirap eh).... but yess!!!i did it!.

No matter how many time you read all those tips, no matter how many time you heard an advice or listen to it . no matter how many people will encourage you, if YOU!! yourself dont have a descipline and you will not submit yourself to give up those vices,and you will not determined to do it.manatili kang amoy IMBURNAL! amoy EBAK!......lols.... im not exaggerating.....the fact na wala pa naman atang naka imbento ng sigarilyo na ang amoy ay tulad ng Victoria Secret o kahit White Flower man lang? .wala pa!... kong meron na mag yuyusi na ako uli... heheheh.... (sana wala pa mapasubo ako nito hahaha lols)

Napasobra yata ako sa aking pag-isip-isip...

Picture above yan ang mga Astig Pinoy Non- Smokers,wala ni isa sa kanila nag advice sa akin, wala ni isa sa kanila nag effort na tigilan ko ang pag sisigarilyo,as i said Sariling Desiplina yan,but there presence na di sila nanigarilyo malaking bagay na para sa akin.....



Salamat



Bomzz

Isip-Isip

"Ang hirap mag ISIP ng maisulat,may isusulat na nawala naman ang ISIP"

P.S. Wala!...... Update lang yan para sabihing kasama pa rin ako sa Circulation ng Blogesperyo heheheh,Drained pa utak ko (lagi naman) walang maisip na kalokohan...lolz..

Araw ng Kalayaan (Repost)

“You have spent many lives and much treasure to bring freedom to many lands that were reluctant to receive it. And here you have a people who won it by themselves and need only the help to preserve it.” Cory Aquino




Commemorating a historical event sometimes turns heads of disagreement among modern youths and not so old Filipinos. It seems this is so insignificant especially as far as our busy days are concerned where no holiday is imposed for this kind of event outside the Philippines. We are not even sure if our foreign employers would allow us to have even simple ceremony.

Also, many find this national celebration to be so corny and just a waste of time especially after a whole day of work. But not to the pioneers of Astig Pinoy, this event is one of the much awaited and preparations start in the long wooden seat of Cabin 80 at PPI Camp, Camp Taji, Iraq.

In the 2007, the celebration of the Philippine Independence Day was successfully launched even during the height of skirmishes and bombing at Saddam Hussein’s most precious nations, where mortars barrage is nothing but a usual sound of greeting courtesy of Iraqi rebels.


In that year, we paid courtesy call to the then Mayor of Camp Taji (Base Commander) Lt. Col. McDonald at his office, The Astig even granted a photo-session on top of the building with some US Army officials. That was first and premier all-pinoys effort exerted to have close relations with US Army Officials. Lots of activities were done during that 109th Philippine Independence Celebration, not to mention we had a swimming party at the KBR Swimming pool where only expatriates are allowed to use. This was of course after the Mayor and the KBR granted us the authorization to do so.


In this year, the idea to make another celebration for the 110th Independence Day for the Pinoy had faced a challenge and actually came almost impromptu. While Astig Marlon and Astig Bomzz were walking toward the hooch, the idea of launching this year’s Independence Day suddenly became a topic for us. PARTY is the main name of the game! The first idea was that this would be exclusive for the Astig Pinoys, but of course we could not help to do it since Astig Pinoys are not the only Filipinos in the camp. So we called the rest of the troop
and tried to seat around to discuss things about the possibility of a celebration initiated by the group.

It was painstaking because of jealousy which is really imbedded to Filipino mentality. If one has able to come up with the idea ahead of the others, however noble and however bright this idea was-critics and opposition would rise and contradict.

After thorough campaign and man-to-man explanation, the 110th Philippine Independence Day was celebrated successfully
where it was last until 2AM the next morning. It was so solemn that everyone paid attention to all formalities of the program

and was so hip during the dance and sound hours.

It only showed that no matter where we are, whatever is around us or whoever with us, celebrating our historic root is never corny and never insignificant.


MABUHAY ang Astig Pinoy!
Mabuhay ang Lahing Filipino!
Mabuhay ang mga Bayaning Filipino nag nagbuwis at namuno ng KALAYANG FILIPINO..



Article by: Astig Rio Bizjoker
AstigPinoy t-shirt Designed by Astig Rio Bizjoker

P.S. This entry was posted on our Astigpinoy blog (before),In just in case you might ask. why we dont celebrate this year...well i have planned for it. My Bandmates plan to have a mini concert (nakss) and a short program... its juts lack of support. this the times that i really miss those who have a big heart for this kind of event the ASTIG PINOY (die hards).i guess i have to celebrate it by my self with a silent prayer. I prayed for those who give there life to have this Freedom..


Salamat


Bomzz

Eskwela

Mga Anak mag Aral ng Mabuti sa Eskwelahan
Tanging Kayamanang ito, ang aming Mabibigay
Kailaman di mananakaw ninoman
Isa Puso ang bawat turo ng inyong Maestro,Maestra

Maging mabait sa lahat ng iyong Makakasalamuha
Pundasyun niyo ito hanggang sa Pagtanda
Balang araw ang lahat ng Natutunan
Sarili niyo rin, ang Magmamana

Mga anak Respetuhin ang Kapwa
Ugaling ito sa sarili wag iwala
Magulang at Nakakatanda
Mahalin,Igalang wag isabahala

Wag gayahin ang inyong “PAPA”
Pambabayabas ang Inuna
Heto ngayon malayo’t nag iisa
Nagtitiis di kayo Makita
Upang kayo'y makapagtapos
sa inyong pag “ESKWELA”

Parang kailang lang akay-akay pa namin ng Luvs ko si "Ate Issa"kay bilis talaga ng panahon di lang alintana, heto na may dalaginding na ako. Grade III na ang aking Panganay,pumapasok din siya sa aking Alma Mater.sabi ng luvs ko matindi na daw ang kompetisyun sa kanilang section lalo't nat section 1, buti na lang di nag mana sa akin na Last Section, Last Row, Last Sit hehehe..at kasama ang mga pasaway "linis" group.

Kahit matindi ang kanilang ang mga leskyon at competition, ganito na ba ngayon?... sabi ko naman sa Luvs ko wag lang i pressure sa pag-aaral gusto ko lang naman ma enjoy niya ang kanyang murang kaiisipan.susulitin ang buhay ng isang musmus pa lamang....wala na ring sasarap pa sa buhay ng elementarya...diba?

Ito naman ang aking Bunso si "Maymay" Dumadalaginding na rin hehe anim na buwan palang siya nong akoy lumisan at mangibang bansa, ngayon heto na estudyante na rin.hayzz bilis talaga ng panahon eh no?(di na ikaila nagkaka edad na si Bomzz lolz). Nong una ko siyang sinabihan na kailangan na niyang pumasok sa paaralan nitong pasukan. "Papayag lang siyang mag aral basta mag drawing lang daw sila ni teacher niya "drawing lang ng drawing ang gusto. abay nagbigay agad ng kundisyun hehe.ngunit kabaliktaran ito kahapon unang pasok niya sa school. 9:30 palang ang pasok abay alas siete pa lang ng umaga sabi ng luvs ko gising na.at maagang naligo sobrang daw siyang excited. di daw siyang pedeng malate sa school magagalit si Teacher.katuwa naman isipin bata pa lang alam na, na di pedeng sundin ang Filipino Time hehe.(uli di nag mamanasa sa Papa na kilangan pang suhulan ng peso at buhusan ng tubig para lang maligo. lolz..)

Isa ako sa mga libo-libong O-ip-Dobolyo na mimiss ang ganitong yugto sa buhay ng isang magulang , Na maalpasan ang kaligayang dulot ng paghatid at sundo sa mga anak.kaligayang pag hahanda ng kanilang babaonin.kaligayang pagtuturo sa kanilang mag takdang aralin.malungkot man itong isipin pilit palitan ito ng kasiyan, kasiyahang napag aral sila sa maayos na paaralan at mabigyan sila ng magandang kinabukasan, ang tanging magagawa lang ay gabayan. gabay ng salita at pagmamahal.Ganunpaman Masaya na rin akong nakita ko silang masaya.

Kudos!! to all O-ip-Dobolyo..

Maraming salamat din sa aking may bahay sa pag kuha ng mga pictures isa itong memorable na araw sa atin bilang magulang at sa ating mga anak sa kanilang unang hakbang tungo sa kanilang magandang kinabukasan.kaya mga anak mag-aral ng mabuti sa Eskwela.

Salamat

Bomzz

I can see Clearly now the Rain is Gone

I can see clearly now, the rain is gone,I can see all obstacles in my way. Gone are the dark clouds that had me blindIt’s gonna be a bright (bright), bright (bright)Sun-Shiny day.

I think I can make it now, the pain is gone All of the bad feelings have disappearedHere is the rainbow I’ve been prayin?forIt’s gonna be a bright (bright), bright (bright)Sun-Shiny day.

Look all around, there’s nothin?but blue skiesLook straight ahead, nothin?but blue skies.

I can see clearly now, the rain is gone,I can see all obstacles in my way Gone are the dark clouds that had me blindIt’s gonna be a bright (bright), bright (bright)Sun-Shiny day.

Ganun ang buhay dumadaan tayo sa pagsubok,pag subok na nagbibigay rin nang lakas para humakbang at magsimula muli ng panibagong bukas. Naging maingay,mainit ang blogesperyo nitong mga nag daang araw.ngunit ito rin ay may hangganan,humupa na at tumahan,nasabi na ang gustong sabihin,naiparating na ang ang nais iparating.dumaan na ang Ipo-ipo sa UP Diliman,Mga ka blogero tayo'y sabay sabay muling hahakbang dito sa blogesperyong munti nating tahanan,sabay sabay tayong tatahak sa daan.. because We can see clearly now the Rain is gone, We can make it now ,the Pain is Gone......

May sumingit sa Malabon daw di makita ang daan bumabaha na naman daw kasi lolzzz

P.S. Naala ko ang ang kantang ito nong nasa pinas pa ako nag tatrabaho,pag lunch break namin noon laro kaagad kami ng "DAMA" heheheh peborit ko to eh ,at pag naka Dama na ako kakantahan ko ang kalaban ko ng " I can see clearly now your five peso is gone" hahaha dahil alam ko malaki na chansa kong manalo.Sa limang peso na yun makakabili na ako ng isang supot na ginataang mongo ni Aling Marian...sa may kanto..lols...

Song by: Johnny Nash Released 1972

OFW MANIFESTO

On Mike Avenue Pinoy Blog’s ‘Tsokolate’

Bomzz-in-Iraq MANIFESTO So that the bloggerworld and everyone may know....

We believe in the right to freedom of speech as a human right.

We believe in the freedom to hold opinions without interference by public authority and regardless of frontiers, either orally, in writing or in print, in the form of art, or through any other media of his choice.

We believe in the right to freedom of expression to receive and impart information.

We believe that blogging is an expression of one’s opinions, personal experiences, hobbies, commentaries, diaries and we further believe that every blogger has the right to publish his personal expressions and opinions.

We believe that the exercise of these freedoms is not an absolute right but carries with it duties and responsibilities, that may be subject to restrictions or penalties on specific grounds as prescribed by law and are necessary in a democratic society, in the interests and protection of the reputation or rights of others.

We believe that majority of the Overseas Filipino Workers have chosen to leave the Philippines to seek and search for better livelihood opportunities abroad so they may be able to support themselves and their families back home.

We believe that the OFW’s search for a greener pasture is not at all that easy and yet hundreds of thousands of OFWs have created names for them and have excelled in their chosen fields of endeavor, setting the world standards for nobility and for hard work.

We believe that there is nothing wrong with doing an honest day’s work as a domestic help or as construction worker or doing any other menial and blue collar jobs.

We believe that OFWs whether professionals or not should be given honor and respect.

We believe that the OFW is the Hope of the Nation, Gift to the World!

With these guiding beliefs:

We regard Mr. Mike Avenue’s Pinoy Blog post on "Tsokolate" as one that lacked research and a flagrant ignorance of the truth about Overseas Filipino workers and expatriates.

We regard this lack of truth and ignorance as especially inexcusable from one who feigns intelligence and high learning and coax people into belief and following.

We regard his statements: “minumura ng amo kapalit ng dolyar” and “humahalik sa paa ng mga dayuhan” as blatant mockeries of the sacrifices of the Overseas Filipino Workers and expatriates and are hasty generalizations of the living and working conditions of the Filipino expatriates and OFWs.

We regard his post as tactless and offensive, trying to make a lame attempt to sarcasm that failed to be funny, at the expense of the Overseas Filipino Workers.

We regard his post as a clear display of arrogance, done in a distasteful manner with blind indifference and unjust condemnation of the millions of hardworking OFWs who work long hours to earn an honest buck.

We regard his post to have overstepped the bounds of sensitivity and responsibility of a decent mind and an accountable and sensible blogger.

Therefore, we as OFW BLOGGER are not dumb to let this kind of humiliation pass just like that.

We strongly condemn this irresponsible blog post and Mike Avenue.

We consider Mike Avenue as an Anti-OFW persona.

We demand a retraction and an apology from Mike Avenue of Pinoy Blogs for this irresponsible blogpost!

We are Filipinos and we should stand together and strive for a better Philippines!

TSOKOLATE MO!!!

BABALA: Basahin ng Malumanay


Mula sa istorya mo kay mang Iming hanggang sa kwento ng pag iwan ng bisyo mo sa buhay itoy sinusubaybayan ko na parang Teleserye ng Dos at Telenovela ng Siyete (tama ba?). at mula noon hinahangaan na kita dahil sa galing mo sa larangan ng pag susulat at maraming pang humanga sa iyo at sa kalaunan naging tagapagsunod mo na rin, ngunit dinismaya mo naman ako/kami/sila (di lahat), di kita kilala ng personal tulad din ng ibang blogista, sa pamamagitan lang ng ating mga blog dito lang tayo nagkaroon ng kunting ugnayan sa bawat tipa ng letra sa bawat komento at sa mga aral na napupulot sa sinusulat ng isang blogista, at ang ugnayan nayun ay pinutol mo dahil sa BALUKTOT MONG PANANAW!!!

OO! Opinyon mo yun bilang isang Blogista karapatan mong mag pahayag ng gusto mo but be responsible sa mga sinusulat mo at di ito ang magandang paraan na makilala ka at sumikat (kong yun ang entisyon mo) wag mong maliitin ang mga kababayan mong O-IP-DOBOLYO ,di ko piniling maging BAGONG BAYANI wala naman kwentang salitang yun…si Gloria “MAKAPAKYAW” Aroyko! (sorry po madam pres. heheh) lang ang may PAKANA! non para sa pansariling mithiin o layunin niya lang yun hindi ang O-IP-DOBOLYO ang may gusto non (sorry po ulit), iisa lang ang aking layunin bilang isang O-IP-DOBOLYO ito ay para sa Pamilya ko at wala ng iba pa (tuldok), di ko inisip sa bawat dolyar na pinadala may naiiambag na pala ako para sa ikakauunlad ng ekonomiya ng ating bansa,di ko inisip yun dahil sa bawat kwenta ko 1$X47.20 ay laging tama naman ang pera na dumarating sa bangko ko heheheh.BAYANI ako sa para sa PAMILYA ko, at BAYANI rin ang Mahal ko sa buhay na iniwan ko. dahil pareho kaming nag sakripisyo. at di mo alam yun dahil wala ka sa posisyun ng isang O-IP-DOBOLYO.

alam ko at alam ng lahat na may “PUNTO” ang mga pinagsusulat mo kaya ka nga hinangahangaan ka ng karamihan eh,ngunit Di lahat ng ‘PUNTO’ mo! ay TAMA!at di lahat ng punto mo ay TATANGO-AN ko! di lahat ng punto mo ay may PUNTO!talaga (Alam mo ba yun?), di yun nakukuha sa galing at sa punto ng pagsusulat kong ang puso mo naman ay may galit at poot ,may inggit ,ang lahat ng galing mo mapupunta sa wala, ang matalino mong utak kong itoy nasa talampakan mo.walang ring saysay.

Mga Tabas ng dila …este Daliri pala!

Ngumiti siya at iniabot ang mga tsokolateng may tatak na “Made in China” sa likod ng pakete. Ang mga tsokolateng ito sa kamay ko ang isa sa mga sagisag na siya’y kagagaling lamang sa ibang bansa – sa Canada.
Maswerte ka nga binigyan ka imbis na mag pasalamat nanlait ka pa.. sana may Melamine yun.. lolzz


Masasabi kong iyan ang nag-iisang dahilan. Kaya nga mas gusto pang gawing panginoon ang mga dayuhan para sa salapi. diba may adsense ka? sino ba may ari non sino nag babayad non diba dayuhan!


babagsak at babagsak din sa kategoryang pera ang dahilan. basahin mo ang post nato ni Miss AZEL ng Dubai “hindi lahat ng OFW ay kailangan ng pera… minsan puso ang nagdidikta!” at tingnan mo rin ang estado ng Pamilya niya kong pera ba ang kategoryang babagsakan niya? . PUSOOOOOO!!!! yun!! uulitin ko PUSOOOOOOOOOOOO!!!!! Pis azel hehe...


Napakasarap pa naman ang mga komento mo sa BLOG ko parang Tsokolate masarap namnamin ang mga sinasabi mo, ang lahat pala iyon ay walang kwenta! walang silbi! kaya inisip ko ang TSOKOLATE nayun ay TSOKOTAE!! pala. bagay lang ang taytol sa TSOKOTAE MO! kaya TSOKOTAE MO RIN! (sorryhehehe)

Sa lahat ng nakakabasa opinion ko lang po ito, kagaya rin ni Bro mike.para sa iyo Bro Mike hangad kong maging maayos ang lahat ng ito, ipinagdarasal ko na sana sa mga oras na binabasa mo ang mga entry ng mga OFW bloggers ay matauhan ka sa ginawa mong kamalian. at wag kang ngingiti-ngiti jan. hindi po masama ang pag hingi ng paumanhin kong itoy mula sa Puso.di kita inuutusan pero di ito kawalan sa pagkatao mo at hindi ito masama kong gagawin mo. after all tao lang tayo nagkakamali rin and im still Haciendiro sa Blog roll mo.PEACE!!! at pang huli try mo to “RESPETO” ito lang kailangan namin.

" Heal the Bloggers, Make it a better place for you and for me and the entire bloggers "

sa mga hindi pa nakababasa sa Post ni Bro Mike ito ang Link



http://pinoy-blog-mike-avenue.blogspot.com/2009/06/tsokolate.html

P.S. Sensya na di ako marunong mag sulat ng masyadong seryoso laging may kunting churva chok chak chenissss hahahah.....